Karel Werschkull

Hij en Leni wonen al zo’n veertig jaar in Nuenen, maar zijn geboren in Breda. Echte Brabanders dus, maar Karel kun je geen feestneus noemen, daar is hij nou net iets te serieus voor. Een technisch man, hij weet alles van computers, en heeft jaren voor de klas gestaan. Want blij zijn met wat je hebt en kunt en tegelijk bereid zijn alles weer door te geven, dat is een van zijn sterke drijfveren.

Je ziet het als je hun huis binnenkomt: overal is wat te zien en vraag er maar niet naar, want je krijgt het hele verhaal er direct bij te horen. En luisteren zul je - dat is dan weer de oude onderwijsman. Een echte spullenman dus ook, met een scherpe neus voor kwaliteit. En alsof de spullen uit erfenissen en wat dies meer zij nog niet genoeg zijn: op beeldhouwles maakt hij er regelmatig wat nieuws bij, en dat moet dan ook een plaatsje krijgen in huis of tuin.

Bovendien is hij een muziekman. Geen groter ontspanning dan op de gitaar. Als hij optreedt met zijn band Zobi la Mouche heb je een hele tijd geen kind meer aan hem. Geef hem een instrument in handen en hij tovert er muziek uit.

Zijn belangstelling voor geschiedenis is groot en concentreert zich op de laatste honderd jaar. Aanleiding en richtsnoer daarvoor is zijn vader. Diens levensloop vanaf de geboorte in het oude Pools-Duitse grensgebied, via zijn ervaringen in de eerste Wereldoorlog tot aan zijn Nederlandse jaren, pluist Karel aan de hand van brieven, kaarten en dagboekfragmenten tot in detail uit. Einddoel is een publicatie van deze brok wereldgeschiedenis aan de hand van een mensenleven, wellicht voor een groter publiek dan alleen familie en vrienden. In elk geval zal het zeker weer een boeiende lezing voor Senergiek opleveren bij Schuif-eens-aan.

Nee, het woord verveling kent Karel niet.

Frank van de Poel