John Struik      Geboren in het destijds katholieke zuiden: Heerlen, in 1954. Hij werd niet gedoopt, waardoor iedereen dacht ‘er zal wel iets mee zijn’. Hij werd gepest: struikrover, jij gelooft niet in Maria, en ze sloegen er op los. Maar van zijn moeder mocht hij terugslaan als zij hem mepten, ‘en dat heb ik gedaan’.

Halverwege de jaren ’70 gingen de laatste mijnen dicht, het was een kansloze omgeving. John kwam terecht op de ambachtsschool, elektrotechniek, maar vond het totaal niet boeiend. Via het Arbeidsbureau kon hij in Leidschendam beginnen met de opleiding ziekenverzorging. Een wereld ging voor hem open. Na de dienstplicht werkte hij als verpleegkundige op de RPI, deed de kaderopleiding en studeerde gezondheidswetenschappen. 

In 1984 trouwde hij met Anita Oostenbrink, nu al jaren de yoga-docent van Senergiek; ze hebben twee zoons. Vanaf zijn 45^e heeft hij hartproblemen, maar het gaat goed. ‘Ik moet levenslang pillen blijven slikken, maar doe daar niet moeilijk over. Het is gewoon gunstig dat het kan, ik was er anders al lang niet meer geweest.’

Ouder worden vindt hij ‘wel prettig, en het is ook alsof ik die hele weg nodig heb gehad om hier te komen’. Wel miste hij in de eerste jaren van zijn pensioen betekenis: ‘wat doe ik nu nog eigenlijk?’, een gevoel van nutteloosheid. John zocht en vond vrijwilligerswerk waar hij veel voldoening uithaalt: chauffeur bij de Voedselbank Nuenen en fietsenmaker bij de Stichting Leergeld Nuenen. John: ‘schrik niet: er zijn hier 35 gezinnen afhankelijk van de voedselbank en 260 gezinnen staan op de lijst van Leergeld! Het mooist van alles is als ik een fietsje heb hersteld en ik zie een kind er blij mee wegrijden - heerlijk!’

Vanwege zijn werk is hij vaak in contact geweest met de dood. Nu hij zelf ouder wordt vindt hij de dood niet angstig. Verdrietig zijn wel de overlijdens in zijn omgeving, en het aftakelen. ‘Mijn moeder wilde gecremeerd worden, want dan zouden wij geen zorgen hebben om haar graf. Dat vonden wij geen goede reden, en nu ligt ze op een natuurbegraafplaats. Dat is tegenwoordig populair, maar ik vind het iets eenzaams hebben’.

En verder? John speelt en repareert saxofoons, houdt van wandelen en vaart graag met hun boot op de Vinkenveense plassen.

Opgetekend door Frank van de Poel