Senergiekje

Mooi

Wat is mooi? Wat is kunst? Je kunt er dikke boeken over lezen, alle programma’s Tussen Kunst en Kitsch kijken, of je gaat naar een galerie of naar het Van Abbe. Kun je allemaal doen, allemaal goed.

Maar je kunt ook gewoon naar Senergiek gaan. Daar ga je de kamer van de Ledenadministratie in. Rechts in de hoek staat, vrij achteloos op een kast met saaie ordners, een prachtig en kleurrijk OBJECT VAN PAPIER. Gevouwen papier. Gemaakt van oude exemplaren van Ons, het maandblad van KBO-Brabant. Gemaakt door de creativiteitsgroep van José van der Velden.

Als je dan toch op de administratie bent: kijk eens naar het logo op het t-shirt van PETER VAN KEPPELEN. Toen de darters afgelopen zomer nieuwe polo’s met het Senergiek-logo bestelden, maakte Peter van de gelegenheid gebruik om - op eigen kosten - drie zwarte t-shirts met de mooie groene opdruk te bemachtigen. En onder die gulle lach staat het hem nog goed ook.

 

Frank van de Poel

Op deze website staan foto’s en andere mogelijk privacygevoelige informatie. U kunt deze laten verwijderen. Stuur daartoe een verzoek naar   bestuur@senergiek-nuenen.nl

23 APRIL OPTREDEN DE VROLIJKE SAMENZANG n.a.v. HET 50 JARIG BESTAAN

                                                            actueel

                                                             Agenda

  • 19 april Samen dineren bij de 3 Gebroeders Gerwen.
  • 23 april optreden De Vrolijke Samenzang n.a.v. 50 jarige bestaan. Kaart verkoop op 4 en 6 april zie het Trefpunt pagina 10.
  • 24 april reis naar de Keukenhof. (deze reis is volgeboekt)  
  • 28 april om 13.30 uur   Schuif aan tafel bij Mirjam de Groot "Vlucht uit de Oekraïne" 
  •  3 mei  Samen dineren bij  Het Tweede Huis
  • 15 mei Samen dineren bij  De Chinees Tong Ah 
  • 11 juli  1 daagse reis naar een stukje Amsterdam en een vleugje Volendam                                                                                                                                                      

                                           Meer informatie in ons blad Trefpunt

Van de activiteitencommisssie : terugblik op kerst 2022

Iets voor U?

Vrijwilligers gevraagd

Strijd

Nou ben ik toch al een dikke vier jaar van de alcohol af, maar verdorie, op sommige momenten grijpt de verleiding haar kans. Dat doet ze vooral onverwacht, als ik er niet op ben voorbereid en me er niet tegen kan wapenen. Meestal ben ik op mijn hoede en gaat het makkelijk. Veel mensen vinden de geur van wijn en bier heerlijk, maar je kunt haar ook vies vinden. De adem van mensen die hebben gedronken is gewoonlijk geen pretje voor de ander.

Maar soms is het moeilijk. In de supermarkt stond ik opeens voor een flinke wand die er een week eerder niet was geweest. Die wand bestond uit aantrekkelijk verpakte lentebiertjes, en in de  aanbieding ook nog. De flesjes waren zo gestapeld dat honderden uitnodigende ogen me aankeken. Die ogen zaten allemaal in een blozend stoer gezicht en de gulzige monden daaronder zeiden allemaal hetzelfde: koop me, drink me, verslind me. Ik ben daar gevoelig voor, ik ken het genot van langzaam lekker wegzakken in een lichte roes. Nu hier in de supermarkt moest ik mezelf bij de nek pakken, me de andere kant opduwen zodat ik gewoon ging doen waarvoor ik was gekomen: ultra zacht vier-laags toiletpapier kopen en een zakje sla. Het dagelijks leven is doorgaans niet romantisch.

Het mag dan zo zijn dat ik al een tijdje niet meer drink, er zijn er die stukken verder zijn gevorderd in de kunst van onthouding. Neem Theo, een zestiger die nog nooit heeft gedronken. Nog nooit. Eén keer heeft hij een sneeuwwitje geproefd, bier met 7-up, maar hij vond het vies en daarmee was gelijk het hoofdstuk alcohol levenslang van de baan. Ook één keer heeft hij, meent hij zich te herinneren, een trekje van een sigaret genomen. Hij vond het bitter - en daarmee was de vreugde van nicotine in de longen ook voorgoed passé. ‘tien bier en een .............

Theo ging zich toeleggen op cassis; in de kroeg was ‘tien bier en een cassis’ binnen de vriendengroep heel normaal. Hij bleef nuchter waar de anderen gaandeweg de avond onderuit gingen. Op den duur ging de cassis vervelen: lekker, maar te zoet. Sindsdien drinkt hij water, of thee, of koffie, en voelt zich top.    

Ik ben jaloers: broodnuchter volgt Theo gewoon zijn gevoel. Ik probeer dat ook te doen, maar mijn andere gevecht (met het alom aanwezige zoet) heb ik vooralsnog niet gewonnen. Te lekker.

Frank van de Poel